Klaster, angielskie słowo, które na dobre zamieszkało w naszym polskim języku. Cluster – stosując pisownię oryginalną - znaczy nic innego jak tylko gromada, grono, skupisko, grupa, czy zbiór – np. galaktyk.
W języku komputerów cluster znaczy klaster. Ot, takie masło znaczy masło. Podpierając się definicją – klaster – mamy zbiór komputerów lub usług/aplikacji/serwisów, które świadczą te same – nie takie same, ale TE same usługi – dla organizacji, lub – są tak ze sobą połączone (konfiguracyjne), że wzajemnie się zabezpieczają.
Brzmi znajomo? No tak, to przecież klaster. Jednakże – wszystkie elementy klastra – czy to komputery, czy aplikacje czy serwisy – korzystają ze współdzielonych zasobów, na przykład przestrzeni dyskowej, przestrzeni pamięci, sieci czy danych.Klastry – w rozumieniu IT i ujęciu niezawodnościowym, bo na przykład klaster technologiczny jest pojęciem nieco innym - można podzielić na dwa podstawowe typy w zależności od funkcji elementów i na dwa podstawowe typy w zależności od środowiska, w którym klastry są wykorzystywane.
Pierwszy podział – to klaster typu aktywny-pasywny, i aktywny-aktywny, a drugi podział to klaster fizyczny i wirtualny, lub połączenie tych dwóch typów – wirtualny z fizycznym.
W naszym przypadku zajmiemy się klastrem, który będzie nas zabezpieczał przed awarią jednego węzła (angielskie słowo node – które znaczy jeden element klastra, cokolwiek nim jest – czy system, czy aplikacja, czy serwis czy komputer) i ten klaster może być obu typów (aktywny/pasywny, fizyczny/wirtualny).
Przykładowo – mamy system pocztowy, który jest oczkiem w głowie całej organizacji, bo jak wiemy – brak dostępu do poczty – telefony się urywają – i możemy ten system zabezpieczyć na dwa sposoby – uruchomić go na fizycznym serwerze w obrębie jakiegoś systemu operacyjnego i „zdublować „ dane na drugiej fizycznej maszynie – udostępniając jeden interface (czyli dostęp dla użytkowników). Większość systemów pocztowych ma mechanizmy, które pozwalają na klastrowanie wprost – czyli z użyciem narzędzi wbudowanych w aplikację, lecz wykorzystujemy do tego celu dwie fizyczne maszyny z jakimiś zasobami. W tej sytuacji mamy klaster aktywny-pasywny – jeden węzeł klastra pracuje, dublując dane do drugiego, który czeka na awarię pierwszego, by przełączyć się i go zastąpić. Rozwiązanie to jest jednak mało efektywne. Druga możliwość to system pocztowy w środowisku wirtualnym – które z gruntu (przy dobrej konfiguracji) jest zabezpieczone klastrem (z samej nazwy HA – high availability – wysoka dostępność). Tutaj mamy też dwie możliwości – systemy fizyczne są zabezpieczone klastrem, ale w przypadku awarii jednego węzła musimy przyjąć niedostępność systemu jako czas restartu na maszynie, które przejmie system pocztowy. Można w tej sytuacji stworzyć klaster „wirtualny”, dodatkowo, który pozbawiony jest takiego ograniczenia. System po wykryciu awarii zacznie działać natychmiast na innym węźle.
To jest oczywiście jeden z przykładów – bo zastosowań klastrowania jest mnóstwo – ale cel jest jeden – jak najmniejszy czas niedostępności usług.
Jak to można skonstruować - zapraszamy do kontaktu.
